Notatka 100 W czym Romana ubabrana. Dubel, a nawet trubel..

Powyższe obrazki mówią więcej niż tysiąc słów.

Dlaczego musiałam pilnie zrobić pewne zakupy. Przyczynę tego "musiałam" widać. Czy mnie się zdaje, czy naprawdę w oczach Felusia jest wyrzut, że szafka pusta i pytanie, co on biedny będzie jadł?

Efekt ciężkiego uchechtania też widać.

Komunikat w związku z środkową cykanką taki, że w Kaufie dwupaki Sheby w cenie niższej niż za pojedynczy pakiet w Rossmanie. A w Rossmanie niewielka obniżka na Winstona w trumienkach i na puszeczki  Gourmet, które tym razem tańsze niż w Kauflandzie.
Trochę późny ten komunikat, ale jutro handlowa niedziela, jakby ktoś się uparł.

Trzecia cykanka pokazuje inny rodzaj mojego ubabrania. Jak zwykle, nic mnie nie zadowalało i musiałam sama zakasać rękawki i wykonać tym razem przeróbkę przeszklonej pseudoantykowej szafki. Przeróbka polegała na:
- pogłębieniu szafki przez dodanie listew sprytnie domontowanych z tyłu. Mieści się w niej teraz dużo więcej, dwa rzędy przeciętnych puszek.
- zastąpieniu szybek sklejką. Od początku było wiadomo, że zawartość nie będzie cudem estetyki, bo z założenia miała służyć i służy jako magazynek kociego jedzonka.
- pomalowaniu całości. Początkowo zamiast gładkiej żółci, lśnił w zagłębieniach wiejski widoczek własnoręcznie zmalowany. Gości niby zachwycał, ale moja kuchnia za mała na gości, a mnie widoczek zaczął wkurzać, więc zamalowany na kolor reszty. Metaliczną akrylową farbą, której byłam i jestem gorącą wielbicielką. Z przecierkami tak kiedyś modnymi.

Szafka i karnisz to żółte uzupełnienia mojej kuchni, tknięte przeze mnie pędzlem i nie tylko nim. Mimo że nie były kupowane razem, to dla mnie są kompletem, wiszą naprzeciw siebie, i wyraźnie pokazują czyja to kuchnia.

No.

100 notatka. Kto by pomyślał....

R.R. pisała.