Notatka 231 święta szkodzą na robotę

Nie umialam dziś pracować. Tyłek, kręgosłup, oczy i mózg - wszystko odwykło. Od jazdy pociągiem też. Od namordnika. 

I na tym się dzisiejsza notatka powinna kończyć.  Wrak za moment będzie wsiadał do środka transportu szynowego. Może się wrakowi uda zdrzemnąć to choć oczy odpoczną, bo w odbiciu lustra to jak po ćpaniu. Malieńkije, krasnyje. W planach dziś nie ma weta, za to jest odbiór z empiku książeczki o Muminkach.  Lisina intensywnie pilnowana i pieszczona jakby ciut odżyła, wet i tak niezbędny, ale spróbujemy na spokojnie, bo może rude po prostu wyczuwa stres.  

Jadę, i znów jasna dupa wsiadłam do przyśpieszonego a jadę osobówką. Zdaje się że kiciunia będzie wetowana po nowym roku, bo to jakieś stałe to robienie za osobowy.

Ach. Jeszcze to.

Księżyc mnie zaskoczył "rano". Złapany na cykance znów bez halo, a halo było rekordowe, wiszący na zachodzie w miejscu gdzie o tej porze roku słońce zachodzi. A jemu wcale się jeszcze na zachody nie zbierało, jakieś trzy godziny jeszcze się miał zamiar wypyziać. Na pierwszej cykance ta kula po lewej to on. Jasny i duży, w świetlnym kręgu. Co by tu zrobić, żeby go złapać w pełnej krasie...

Cykanek dużo, bo byłam pyzatym kolegą zachwycona. 

R.R. kombinowała przed drzemką. 

A za oknem to tak.

Ps. Rany, nic nie rozumiem. Obudziłam się przed M, spojrzałam w okno, a tam on. Pucuś dostojny, dość wysoko na niebie. Ponieważ w M było czekanie na zwolnienie pojedynczych torów, więc cyknęłam. Któryś był/jest UFO? Ziemia ma dwa księżyce? Wcale dziś nie zajrzał na antypody? Hologram puścili na niebo?  Koło M nie świecił i teraz nadrabia? A może po prostu ja się nie obudziłam?

Bo taki. Nad dworcem w M.

Nara, Czytaczu.