Notatka 105 Jest/są skarb/skarby

Baardzo upierdliwy był dzisiejszy dzień, i nic a nic nie pomogło, że miałam delikatnie mówiąc nienajlepszą kondycję ogólną.  Kiedy po powrocie do domu zaczęła mi na powrót latać gula, bo futerka, bo Łojciec, bo w autobusie miły pan zostawił mi szpicem parasola rysę nad lewą stopą, a rysa pod prysznicem puściła krew, pomyślałam, że już dość. Jeszcze w K., jeszcze w pociągu i krótki czas w domu,  myślałam że odłożę do jutra wyprawę. Bo dzień paskudny, a ja też be. Ale skoro nerwom, złości i paskudności końca nie widać, to idę. Poszłam i mam.

I to nie jest jedyny łup, przytachałam tego więcej. Same dobre rzeczy dla dorosłej i starawej R.R. i dla Bachora co w niej siedzi. Ale ten łup na cykankach najważniejszy. I jeszcze się okazało, że czeka na mnie na ulubionym blogu spacerek po Rzymie. Spacerkom dziś dam spokój, coś fajnego niech mnie jutro czeka, ale oczywiście nie wytrzymałam i przebiegłam posta. Jutrzejsza przyjemność  z tych dużych  będzie. Kto wie, czy i tym pokazanym skarbem się dziś ucieszę. Cień na pierwszej i rozpoznawalna, ale inna osóbeczka na drugiej cykance proroczą, że łatwo nie będzie. I coś mi się zdaje, że sobie nie "poposzczę" w Bloggerze w najbliższych dniach. Czytanie i malowanie, ot co.

Jak zwykle, pisała R.R. Do usług.

A co tam. Reszta skarbów. Zazdrość Czytaczu.