Notatka 42 Słodziak i basta.

Wypluta jestem totalnie..
Wizyta u veta. Maluch zdrowy, wolny od pasażerów na gapę. Przypadkiem zdaje się że Vet nadała imię bezimiennemu,  mówiąc do maluszka przy zaglądaniu  pod ogonek:

- A kto ty jesteś,  Jacuś czy Agatka? Jacuś jesteś, śliczny chłopczyk..

Odrobaczony, przemyte oczka, wydana książeczka (na anonima), za miesiąc kolejna wizyta.

Podróż z maluchem do veta nie była przyjemna. Płakał cichutko i piskliwie w wymoszczonym mięciutko tekstylnym transporterku.
Nawet mnie rozbawiła króciutka wymiana zdań na temat tego piskania pomiędzy dwoma facetami:

- To nie ja.
- Ja też nie.

Ale ogólnie podróż z piskającym płaczliwie maleństwem to nie jest to co lubię.

Powrót był horrorem. Maluszek uznał, że nie zniesie więzienia, nawet mięciutkiego ani chwili, rozpaczliwie wczepił  się w siatkę i dawał koncert operowy tym razem. Sopranem dramatycznym o mocy głosu zdolnej bez mikrofonu wypełnić operę.

Może mu się dzieje krzywda, natychmiast zajrzeć w pyszczek, może uczulenie, zawracać natychmiast, jeszcze autobus nie przejechał pełnego przystanku. Odsunęłam trochę suwak siatkowych drzwiczek, nie zdążyłam wsunąć dłoni - mała błyskawica wyprysnęła na podłogę autobusu pomiędzy ludzkie nogi. I zaczęła zwiedzać wspaniały nieznany świat.

Oczywiście był mój krzyk, proszę się nie ruszać, mały kot uciekł. Oczywiście była pogoń, momentami na czworakach. Nie dałabym rady złapać małego czorta, młoda dziewczyna go złapała. Władowałam zbiega do mamra i właściwie uciekłam z tego autobusu, bo opera zaczęła się na nowo. Pieszo, machając transporterkiem dotarłam do następnego przystanku. Dalsza jazda była cichutka, ale mnie ciągle trzymało napięcie, czy znowu się nie zacznie. W domu wyjęłam rozespane niewiniątko, po odpracowaniu przeciąganek, kuwety, obżarstwa niewiniątko rąbnęło się spać. I śpi nadal.

Słodziak, czyż nie?

Raport zdawała wypluta R.R.  Dobranoc.