Notatka 418 profańskie krzyżyki

Kiedy postanowiłam przerobić kupione kiedyś wyszywane podusie wcale nie wiedziałam że można wpaść jak śliwka w kompot w wyszywanie. Że to wciąga, że zajęcie medytacyjne. Nie wiedziałam też że jest ogromny świat krzyżykujacych. Ba, nie zdawałam sobie sprawy że istnieje coś takiego jak igła do wyszywania, nie mówiąc już o tym że jest igła do wypychania wychodzących na prawą stronę nitek. Że są programy ułatwiające pracę tym, co tworzą wyszywane kopie obrazów. Że są spory o techniki wyszywania w ramach ściegu krzyżykowego, czy lepsze wyszywanie kolorami, czy tzw. parkowanie, czyli wyszywanie całej płaszczyzny centymetr po centymetrze na gotowo, z luźno puszczonymi nićmi potrzebnymi kawałek dalej. Świat podłoży, nici, tamborków i krosien. Że tamborki i krosna niezbędne tym, co chcą tworzyć nićmi obraz równy, z krzyżyków doskonałych. Chciałabym, choć nie mam ochoty malować kopii nićmi, nie nadaję się do kopiowania. Żadnego. Nie wiedziałam też o obowiązujących regułach, że wierzchnia nitka zawsze ma iść w jednym kierunku. Bo to magicznie wzmacnia działanie haftu zdobiącego odzież w stroju ludowym, a zdobienia podobno tam gdzie strefy energetyczne. Wyjaśniło się dlaczego w niektórych ludowych haftach na lewej stronie takie dziwaczne przeciąganie nici. Magia, ot co!!!! I o znaczeniu motywów też nic mi nie było wiadomo, tu też była ze mnie masa bardzo ciemna. 

W naiwności swej zaczęłam wyszywać. Powstały na razie trzy mocno niedoskonałe twory. Twory profana. Tak to wygląda.

Nie zapowiada się by były tylko trzy. To są na razie przody przyszłych poduszek, tyły napotykają same schody. Ogólnie to schodów pełno.

Powinny być cztery, i pewnie będą. W zamierzeniu mają tworzyć komplet niejednakowych, z użyciem:

- tych samych kolorów, brunatny, kremowy, musztardowa żółć, czyli złoty beż, turkus. W pierwszym "dziele" występuje jeszcze ciemny turkus, ale on nie bardzo się sprawdził w następnych. Jest zastąpiony jasną żółcią, łagodną i radosną, w wyszywaniu robiąca czasem wrażenie neonowej. 

- tych samych, lub podobnych motywów. Przekształconych, bo ja nie kopista. Rany, ileż tych wzorów przejrzałam na Pintereście!!!!. Z niejaką dumą mogę powiedzieć że wyjąwszy podstawę jednak one moje, nie aplikacjowe. 

I w tych samych rozmiarach, jaśki mają mieć 50x50 cm. 

Tyłki poduch mają być dwa turkusowe, dwa brunatne. Tylko że z materiałami jest problem. Albo sztuczności nie do przyjęcia, albo kolory i grubość nie takie. Kłopot też jest z podłożami, jak na razie wychodzi, że każdy kwadrat jest na czymś innym. Pierwszy to serwetka, zahaftowana tak jak wszystkie w całości. Tło było już ciut złachane, dlatego tak.  No i poszło, gobelinowo mi to wychodzi i cholernie pracochłonnie. Przy znacznie większych krzyżykach wyszło mi że nadziubałam  ich ponad dwa tysiące, w tych liczyć nie będę, boję się. Miękko się to wszystko układa, tak jak lubię. Haft dodał mięsistości, ale nie usztywnił.

Początek i podstawa.

Po wyszyciu.

Drugi jest na drobnej aidzie, materiał taki. Krzyżyk obejmuje kwadrat z czterech oczek, jak na razie odmawiam wyszywania krzyżyków o boku 0,8 milimetra. Nie jestem zachwycona, wyszło sztywno.  Trochę się pościągało, no nie tak trochę jak chciałam.

Trzeci na kupionej w ciuchlandzie nowej ścierce do podłogi, dużej, zostały jeszcze marginesy. Miękkiej i bawełnianej, o oczkach jednak grubszych niż serwetka. Też wyszło mięsiście i miękko. Hmmmm. Ciekawe co dorwę jako podłoże czwartej.

Te dwa ostatnie kwadraty powstały zamiast planowanego haftu dla mojej miłej koleżanki Kasi, bo nie umiałam dobrać podłoża, a coś robić chciałam. Najpierw miała być aida, ale nie. Nie wiem czy ona nabiera miękkości po praniu, przy wyszywaniu ma się wrażenie że to papier z dodatkiem plastiku. Dla mnie niefajne. Już mam podłoże, kupiłam odpowiednie w połowie wyszywania trzeciego kwadratu. Miękkie i takie że wyjdą dwa przody.

Acha. Krzyżyki się według slangu krzyżykujacych kładzie, nie wyszywa. 

Pewnie jeszcze będę.

Sprawozdawała R.R.