Notatka 362 tydzień z jazdą

Ten wpis będzie uzupełniany. Na razie króciutko. 

Mam tygodniową przerwę w pracy zdalnej. Czyli tydzień jazd właśnie zaliczony w połowie. Z kłopotami się zaczął, jeśli mi się zdawało, że przyjadę, siądę i zacznę pracę to byłam w "mylnym błędzie". Komp się zbiesił, tak jak co jakiś czas mam w domu cyrk z rannym logowaniem, tak miałam w poniedziałek do potęgi. I prace zaczęłam o dziesiątej.  Porównuję tu i tam. Wnioski jakoś mi się formują, zobaczymy pod koniec tygodnia. Jak na razie błyskawiczny wypad do Daglezji. Za nią tęskniłam. 

⭐

Baardzo ekspresowo tym razem było w moim ulubionym przybytku, ale nasiona niebieskiego kupidynka dorwane,  oprócz nich też nasionka białej trojeści krwistej i pierwiosnka kandelabrowego. W tego ostatniego nie wierzę że wyrośnie, nie rozumiem jakim cudem z siewu ludzie uzyskują pierwiosnki, mnie z trzech paczuszek wyrosło jedno jedyne pierwiosnkowe biedactwo. Jednoroczne. 

Możliwe że są już bulwy, kłącza i cebule, ale tym razem skorzystałam z gapiostwa wychodzących i wdarłam się bezpośrednio do ostatniej hali z nasionami. Po byle jakim popatrzeniu na placowe  roslinki. Niedosyt mam, ale czasu było bardzo malutko.

Do tej pory z jazd do K same poboczne profity, dokupiony potrzebny komputerowy kabel, mysz, wkładki do butów i farba do skóry. Szewska. Bo nie wiedzieć czemu, w Cz-wie takie zakupy bardziej kłopotliwe. Potrzebny jeszcze jeden przełącznik, może do piątku sprowadzą.

⭐

Czwartek. Zaspałam. Bałam się tego, jak widać słusznie.  Pobudka za późno, z obolałym łbem, efekt zbyt późnego zaśnięcia. Nie nadaję się do niczego. SMS do szefa z prośbą o urlop i idę spać znowu, z nadzieją że sen pomoże. Budziki, musiałam nacisnąć jeszcze sennie przyciski. Wczoraj się zapowiadało że będzie ciężko, łeb pulsował, Jacuś wybił z pierwszego snu.

Szkoda, dziś chciałam odebrać wyniki mammografii..

⭐

I nie wytrzymałam jednak. Nie było spania, Jacuś nie dopuścił. Nie wiem o co kaman kiciowi, ale żyć nie daje, spać nie daje, siły brak wobec takiej namolności. Łyknięta tableta i senne międolenie niedopieszczeńca. Nie da rady nic przy nim zrobić, nie da rady spać, żyję po to by być drapaczko-głaskaczką, kuwetową i karmicielką Jacusia. Personel Jaśnie Panicza.

Tym niemniej, nie wymyślono jeszcze skuteczniejszego leku na ból łba, niż przypływ szczerego wnerwu, łagodnie bardzo pisząc.  Jacuś wyleczył. Stan taki, że tam-tam we łbie przycichł, nadaje teraz z sąsiedniej wiochy. Ale stało się, wolne a nic zrobić nie można z małym terrorystą na karku, co ruszyłam, poprawiał, co poprawiłam po swojemu, badane przez duet, trzymajacy się jak najdalej, ale tak, by było łatwo obserwować i "poprawić" jeszcze po swojemu. Odpuściłam po dziewiątej, po całkowitym zerwaniu z żabek świeżo powieszonej zasłony, przed powieszeniem trzymającej na trzech żabkach. Wyszłam z domu, bo chyba by moje skarby nie przeżyły gdybym została. 

Bilet kupiony wcześniej razem z resztą, więc w pociąg i po wyniki. Dobre, jedna z przyczyn bólu łba zażegnana.  Na fali ulgi, (bo bałam się. Bardzo. Halinka i Irenka pożegnane, jedna z powinowatych wygrała, jedna z koleżanek walczy) w powrotnej drodze Daglezja, tym razem zwiedzona porządnie, z kupioną trytomią..   

Dzisiejszy dzień, nieplanowany zupełnie, nie jest taki zły. Jacusiowi wybaczam, on normalnie nie jest aż tak nieznośny, przynajmniej dla mnie. Duet może mieć inne zdanie.

Ok. Zobaczymy, jaki będzie piątek. Czwartek, to klątwa jakaś, albo nie do zniesienia trudny, albo z niespodziankami. Zawsze coś. 

⭐

Popołudnie i wieczór czwartkowy spędzony na męczeniu futer (Jacuś, Jacuś, Jacuś, Feluś, Gacuś, Feluś, Jacuś, Jacuś, Jacuś, Feluś, Gacuś, Feluś, Jacuś.,.. proporcje widać)  i podczytywaniu.  Jacuś oczywiście przy moim zasypianiu nie odpuścił, skok z regału (jak to BOLI), pół godziny szaleństw, ale zadowolił się tym razem JEDNYM skokiem. Nie dałam się gryźć po nogach, bić duetu, ciasno trzymany w końcu zasnął i mnie też dał. 

⭐

Piątek znów przyspany, ale mniej. Toaleta ograniczona do minimum, zadbanie o futerka ekspresowe z trzaskaniem i rumorem z pośpiechu. Zdążyłam i na autobuso-tramwaj i na pociąg, z nieprzystojnym biegiem, na absolutnie ostatnią chwilę.  Uff.  

Dzień pracy, jak dzień pracy, niezbyt owocny i niezbyt pasjonujący. Pobólowe rozmemłanie było, na szczęście tam-tamy milczały. Już po i jestem w domu. 

I co? Jak lepiej?

Stres największy z pracą w biurze to dojazdy. Mniej dokucza strata czasu na nie, bardziej to, czy się obudzę, czy nie będzie nieplanowanych poślizgów. Wbrew pozorom sama praca tam, jest mniej męcząca, wygodniejsze siedzenie, lepsze oglądanie dokumentów, no, sprzętowo znacznie wygodniej.  Mniej niż moje stwory absorbuje i rozprasza ludzkie towarzystwo, z włączeniem w towarzystwo mojej klnącej Marzenki. Albo klęła mniej niż zwykle, albo ja musiałam się solidnie stęsknić, bo było bez odczuć dołujących. Po za tym  ludzie mi jednak potrzebni, fakt że w dawce niedużej, ale bez nich to dupanda. Wstaję w domu od sprzętu umęczona, mogłam zwalać na obrabiane sprawy-struple, ale prawda właśnie  taka, struple odwalone, półślepe przygarbione zombie puszcza myszę i zamyka laptopa, przeświadczone, że tylko jemu tak fiksowały programy, że pani G. tylko jego zarzuca kretyńskimi mailami, i że  sąsiadka po raz kolejny wezwała policję  i trzeba było godzinę opowiadać o Pani Irence z pełną świadomością przyłożonej przez sąsiadkę szklanki do ściany - to tylko moje osobiste zombie tak ma.  A w pracy, okazuje się że przeżycia mojego zombie to nie Yeti, żadna rzadkość,  nawet sąsiadka Irenka żadne dziwo.

Nawet cyrk ze srajtfonem sprzed tygodnia to nic takiego wobec przejechania srajtfona wózkiem widłowym. Swój odzyskałam cały i zdrowy przecież, a po wózku ocalała karta SIM i zabezpieczająca szybka, pod którą zmiażdżona reszta.....

Tak mi wychodzi, że w biurze lepiej. Po za tym, nie wiem czemu, ale przez ten niepełny tydzień więcej zewnętrznych dupereli załatwiłam w K, niż przez ponad miesiąc w Cz-wie. Niestety, nie kabel-przełącznik, nie sprowadzili, nie zdążyli. Trudno, może następnym razem. Bo będzie kiedyś tam.

Finanse i brak dojazdów przemawiają za  pracą domową, ale reszta już nie. To finanse mają decydujące znaczenie. Tydzień szarpnął po kieszeni, trzy razy mniej oczywiście niż bilet miesięczny, ale lepiej byłoby jednak te banknoty mieć i puścić je np. w Albamarze, Zooplusie czy nawet w Biedrze. 

Dodaję cykanki z K. Pospieszne i pobieżne. 

Koniec. Cd posta nie będzie. R.R. pisała