Notatka 538 stonowany luz i inne dźwiękowe kontrasty

Szanowny Czytaczu, post jest o piosneczkach i z piosneczkami które są kontrastem do aktualnie przebojowych i tryndy. Albowiem jakiś czas temu przedawkowałam przymusowo dźwięki tryndy. Nie żebym się rwała do przedawkowywania brzmieniami tryndy, nie reaguję też na nie specjalnie nerwowo, ale z własnej woli i sama nie przedawkowała bym nigdy. Ale stało się. 

Umilkło u mnie radio oraz odtwarzacze płyt. Cisza totalna. I dobrze, bo gdybym usłyszała choć kilka sekund dźwięków tryndy, to nawet nie wiem co by się stało. Coś paskudnego pewnie.     

Dźwiękowa fobia jednak mi mija i zaczynam słuchać, skrzętnie omijając to co aktualnie świąteczne, nieświatecznie modne i poważne oraz przeżywające. I ekstatycznie radosne.  I świąteczne. I jeszcze raz świąteczne. Bo to jeszcze nie czas i za straszność uważam fakt, że w sklepie spożywczym znów od regału z nabiałem od listopada dobiegają mych uszu dżingobele zdecydowanie świąteczne. Strach podchodzić do twarożków i śmietan. Niby kiedy puszczać ten świąteczny ogrom dźwięków, po Mikołaju przecież można, ale w tym roku świąteczne rozpasanie dźwiękowe coś wnerw u mnie nasila..... 

Starocie sobie puszczam, takie stosunkowo nowe starocie co to nigdy nie były przebojami. "Stonowany luz" Bajora to nie wiem dlaczego się nie stał przebojem, to mój bajorowy naj-naj, jeden z kilkunastu.

Z przebojowatoscią tego co słucham jest słabo, choć zdarza się.   Kiedyś np. uznałam że najlepszą piosenką z wielce przebojowej sprezentowanej mi płyty Brodki jest ta, nie mająca szansy zaistnieć na radiowej antenie bo koleżanki piosenki hiciory.

Długo po premierze płyty piosneczka jednak stała się hiciorem, koncertowym.  

Oj, mogłabym Ci tu Czytaczu zapuszczać rozmaite dziwa, powodując u Cię przedawkowanie akustyczne. Więc nie.  Atualiów muzycznych w tej mojej playliście nie ma właściwie, dopiero teraz nieśmiało sprawdzam co grają, i w te pędy wracam do swoich ulubionych, choć ze dwie-trzy nowości to nawet całkiem ok. 

Muzyczne ulubione każdy ma swoje.  Niekoniecznie ulubione ze względów muzycznych. 

Tu wstawiam po strasznym czasie utwór co to go mi podły blogger nie dał wstawić w swoim czasie - notatka 106. Pasuje, bo na nim widać co jest oprócz muzyki ważne w tym czego słucham. 

Duś, duś gołąbki, czyli piosenka o nieudanych wczasach.  Piosenkowe produkcję Andrusa są wspaniałym kontrastem do smętnych pieśni głęboko i przeżywajacych, już obojętnie co przeżywających, a takich obecnie pełno i przeżywają na całego. Na palcach jednej ręki mogę wyliczyć tych, co czasem odstępują od szastania emocjami. Emocje doceniam, owszem, ale aktualnie to jakby nie. Bardziej pasują mi te stonowane.

Święta jednak idą,  już nie będę się odzywać w ich temacie (chyba żeby jednak), więc na stonowanym luzie życzę Ci Czytaczu. Mam zawsze problem z tym czego komu życzyć, więc przyjmij że życzę tego czego Ci trzeba. 

I tytuł stosunkowo nowy artysty nie nowego. On umie w luz, a miejmy nadzieję że tytuł w kontekście Świąt nie będzie proroczy. 

Proszę bardzo, artysta Lech Janerka, tytuł to "Dupa jak sofa". To kołysanka, taka wredna, na pobudzenie. Przewrotna, a nie wiem czy pisałam, niekoniecznie przepadam za oczywistościami. Tu mam trochę wyrzutów sumienia, ta pseudokołysanka nie jest z krainy łagodności. Ale ogólnie sennie jest, chociaż u mnie nie, młot pneumatyczny chodził u sąsiada. Już wieczór a jeszcze odzipujemy te straszne dwie godziny.

Już daję Ci akustyczny spokój Czytaczu. 

Zrobiłam sobie urodzinowy post-prezent muzyczny z tego co lubię, ale już go starczy, tego prezentu chociaż bardzo promilowy-wycinkowy. 

Zdrowia, dla Cię i Twoich, no i oczywiście tego co Ci trzeba Czytaczu.

Pisała R.R.