Jak pięknie!!! Czy to widzisz Czytaczu? Zauważ, przecież to cud. Zieleń tak pełna życia, bujna i świeża, co rusz kwitnie coś nowego. Coś z tropikalnej bujności nam się zapuściło.
Cykanki tego co po drodze, robione przy okazji wizyty w poradni i w aptece. Wonie mi niedostępne, ale oczy się cieszą.
Nic nowego nie mam do powiedzenia. Zastój. Kaszlę, chrypię i zalegam. Idzie ku dobremu, ale cholera, ślamazarnie nie do wytrzymania. Co to jest za gangrena, ta wirusówka, trzyma się mnie jak przylepiona. Rosół na okrągło, ale tym razem wirus chyba rosół lubi i zostaje na następną porcję........
Futerka zdrowe, karma i piasek są, warzywa z wtorku starczą do kolejnego wtorku, kawa i reszta spożywki też na razie są. Więc wirus chyba czuje że se może pozwalać, w dupie mając moje chciejstwa.
Dziecko było tak dobre, że odebrało zamówione książki (empik i biblioteka), jest jeszcze stos emerytalny, więc podczytuję. Szczerze?
Mam zaliczoną książkę Marty Kisiel "Nagle trup". I mimo fajerwerków humoru, świetnego stylu, szumnych zapowiedzi i dobrej zabawy przy czytaniu - to nie będzie moja ulubiona książka. Bywa. Moje autorki-fantastki kryminalą pobocznie i różnie im to wychodzi. Nie przebiła Marta Kisiel Mileny Wójtowicz, ale to ogólnie sprawa subiektywna, to lubienie lub nie, ranking co lepsze też bardzo osobisty. Czytam synchroniczne kilka książek, ale mózg najchętniej obecnie rozkoszuje się lekturami już znanymi. Tylu lepszych autorów, a teraz rączki same się wyciągają po Koontza. Na przykład.
Lenistwo fizyczne wymuszone, a w głowie kombinacje. Stara śpiewka, nie da rady schylać łba, a spróbuj człeku coś robić przy wyprostowanym. Czytać się da, ale niewiele więcej. Więc kombinacje i plany na razie teoretyczne, byle tylko choć procent udało się zrealizować, to będzie ok.
I filmiki oglądam. Te mi się spodobały wyjątkowo.
Pisała R.R. zdrowiejaąca ślamazarnie.
Uziemiona jestem od piątku. Nie wiadomo skąd i dlaczego przyplątała się jakaś wirusówka. Osobiście nic nie zrobiłam żeby ją złapać, przylazła sama i bez zaproszenia. Jest już ciut opanowana naproksenem ta cholera, pozostały objawy silnego przeziębienia. Kicham, smarkam, kaszlę i chrypię, do wyra mnie ciągnie, a tu świat słoneczny i zielony przecudnie, podobno wonny (nie czuję) i ogólnie bardzo kuszący. Ech.
Wychodzę gdy muszę i to z środkami ostrożności, nie tak dawno przecież było srandemicznie. A nie chcę zarażać, nie wiadomo czy ludzie wiedzą o naproksenie, zanim zadziałał dokopało. Wczoraj wyszłam i to trochę pechowo, światło chwilowo siadło w sklepach, a ja coś jadalnego chciałam. Autobus usłużnie podjechał, nie wiem czy ta usłużność nie była złośliwa, bo powiózł mnie na rynek. Gdzie oczywiście z wigorem wytuptały mi pieniądze na nieplanowane zakupy niespożywcze i planowane spożywcze. Wstyd za te nieplanowane wytupy, choć gratki taniochowate. A jeszcze większy żal że kasy nie było więcej. Bo rupieciarze byli, z gratami wyjątkowej urody. Kubki takie jak zbieram, szary szklany i tani (ale uznany za zbyt drogi, szlag) łabądek, turkusowa narzuta na łóżko (to samo co z łabądkiem. I kubkami). Ja mało odporna jestem, albo po prostu za biedna wobec takich obfitości. A ceny gratów w porównaniu do cen spożywki mikre. I naprawdę, żeby człek wiedział że będą AKURAT WCZORAJ garnki, za którymi przecież chodzę.......... I ech. Będę chodzić dalej.
Cykanki z powrotu, gdy wlokłam się objuczona warzywami (kapusta!!!) i owocami. Graty w rodzaju nie takim jak bym sobie życzyła też miały swój maluśki udział w objuczeniu. Cykanki są do chwili gdy nastąpiło ostateczne dociążenie i wytup kasy. Koci piasek znów zdrożał, teraz nie osiemnaście a dwadzieścia dwa. Cholera, szok ile poszło forsy, wszystko drożeje.
Tu akurat wybrał sobie wyjątkowo wiatę przystanku tramwajowego, rozebrał się, ładnie, podłożył sobie jako poduszkę wkładkę wypadłą z buta i słodko zasnął. Ale zazwyczaj to on wybiera sobie jezdnię, na ogół takie jej fragmenty jak powyżej. No dobra, uściślę.
Lubi te fragmenty z białymi pasami, ale nóżki lub główka często wystają na czarne. Ileż to razy widziałam jak litosierni kierowcy transportują śpioszka za ręce i nogi na trawnik. Ululanego i bezwładnego, ale po chwili znów gramolacego się na asfalt, czołganiem lub na czworakach. Raz widziałam transport trzykrotny, w tym jeden wykonany przez pojedyńczego kierowcę za pomocą ciągania pijusa za nogi, oczywiście z zaliczeniem krawężników. Nie ocknął się cacuś podczas ciągania, ale po chwili i tak popełzł na asfalt. To tak w ramach ostrzeżenia ewentualnych zmotoryzowanych, nawiedza okolice alej.
Pisała R.R.
Specjalnie na życzenie Dory. Kolor mają identyczny, to srajtfon coś fiksuje.Wyjaśnienie w komentarzach 😀
Na naszym świecie tragedię i komedię oraz dramaty rozmaite mamy łącznie, w pakiecie. Także niedocenianą błogosławioną codzienną normalność obok świractw rozmaitych. Nie zamierzam się nad tym rozwodzić, napiszę tylko że dziwne to, u jednych dobrze a nawet szczęśliwie, a za ścianą kontrast, tragedyja i horror. Nie żyje Maja Lidia Kossakowska, to jest szok. Koleżanka została babcią. Widziałam z okien autobusu absurdalną maksymalnie bójkę dwóch mocno posuniętych wiekowo pań. Siatami się okładały z wigorem, a na oko to obie zdrowo po siedemdziesiątce. Ktoś zamiast umyć wywalił porządny stół. Składany, rozsuwany. Przytachałam i umyję ja, a wywalę do piwnicy małe biureczko, stół ma blat o wiele większy, a akurat taki jest mi potrzebny. Politurowany mebel nie pasuje za diabła do mojego pokoju. Może pomaluję, tylko jak? Hmmmm. Jeszcze przydała by się szafka z szufladami, do wsunięcia pod stół. Hmmmmm. Taki misz-masz mi się splata, opisywany z mozołem i na ślepo, blogger paskuda nie daje mi możliwości oglądania pisanego tekstu. To jest tak upierdliwe, że się odechciewa.........
Cykanki majowych dekoracji. I filmiki.
Pisała R.R.
Juwenalia trwają. Rodzinne Dziecko z racji bycia studentką uczestniczy, ale ogląd i pogląd na imprezę mamy różny. Ja uczestniczę biernie od lat, z dwuletnią pandemiczną przerwą. Serio? Bywało znaczenie gorzej pod względem natężenia dźwięku, gdy sceny były dwie. Ściany chodziły. Jak bardzo swojego czasu znielubiłam kawałek "Mój jest ten kawałek podłogi", grany w rozmaitych mixach przed trzy dni!!!. Ale teraz, ta ostatnia noc... rap w rytmie techno, ło jasna dupa!!! Jednak stara a nie jasna dupa ze mnie, to absolutnie nie moje klimaty. Ten jednostajny monotonny i nachalny i bardzo głośny rytm, można powiedzieć że jeden"utwór" bez końca. Dziecko mówi, że znaleźli sobie paczką takie miejsce, że "muzyki" prawie nie było słychać, natomiast ja - niestety, słyszałam za dobrze. Zmyło się Dziecko po koncercie, ale łomot z automatu chyba trwał do około godziny trzeciej, może z pół godziny po. Moje futra źle przyjęły imprezę, fajerwerki też nie pomogły. Bały się. A mnie przypomniało się pytanie psychuszkowego : "czy słyszy pani głosy?". Długo jeszcze po zamilknięcie muzyki dudniło mi we łbie nachalnym rytmem, więc gdyby w nocy to pytanko padło, odpowiedź mogła by być dlań interesującą. Taaaa. Dziś już też słychać granie, noc też będzie intensywna....... I znowu rapowe gadania, ale tym razem większa różnorodność rytmu, instrumenty, bębny na żywca, gitary. Lepiej, choć futra już się boją...
Co zrobić, taka lokalizacja. I tak mniej obecnie dokopują kilkudniowe juwenalia, niż święto pierwszego maja za komuny. Ustawiali trybuny tydzień przed, i szczekaczka nadawała pieśni patriotyczne i socjalistyczne, dziarskie bardzo na maksa, od siódmej do dwudziestej pierwszej. Więc doprawdy, teraz to tylko wieczór i część nocy, choć z racji starodupstwa repertuar dla mnie mocno nie teges.
A przecież rap-techno to nie musi być jednolitą sztampa
Nie udało mi się zamieścić najbardziej lubianego utworu ("Ujarzmić fank"), ulubionego zespołu (Medium), ale już widać że można inaczej.
Rano, po dwóch godzinach snu, o zabójczej siódmej obudził mnie płacz futer i łomot okien. Wichura. Jacuś, taki chojrak, płakał najgłośniej. Słusznie chyba płakały, rozszczelnione na noc okna możliwe że by wyleciały. Domknęłam, ale wystraszone nadal. Bardzo. Teraz też, przy dochodzącym już dudnieniu już wystraszone. Ech.
A sobota, ona dla mnie dziś jakby skończona. Na deser piszę. Napakowana była, bo po uspokojeniu futer, nakarmieniu i grupowym uśnięciu towarzycha była giełda staroci i Bobusie. Oni dziś krótko, bo do futer bardzo słusznie mnie gnało. Ogólnie uspokajanie futerek dziś mam na okrągło, moje w miarę odważne kiciunie rozstrojone akustycznym atakiem juwenaliów i wichru.
No tak, w wannie kubełek z wykopanymi dla Rabarbary roślinkami, czekam na Jej telefon, łupy z giełdy jeszcze nie pochowane. Więc pokażę co mogę. Cykanki z Bobusiowania.
