Notatka 342 sobota

 

Impreza była, Bobuś świętował. Impreza była huczna wszechstronnie, ze stołem wysuniętym spod bombardujących zalążkami owoców jabłoni, ze świecami, z tortem, grillem, procentami. Zamiast muzyki typowe dla Bobusiowej wiochy sobotnie dźwięki, czyli koszenie po lewej, koszenie po prawej, z domu naprzeciwko dźwięk spawania, z bliższej dali wycie hodowli psów szpiców pierwotnych. Hodowla prowadzona przez przedsiębiorczego gościa, co kiedyś miał śmierdzący biznes, a teraz akustycznie umila sąsiadom dni i noce. Takie to psy, lubią powyć. Na marginesie zaznaczę, że pod względem warunków, to wg. Dziecka to nie jest dobra hodowla, jednak nie na tyle zła, by trzeba było wołać animalsów. Gdy sąsiedzkie dźwięki pozwalały, a w końcu pozwoliły,  były smaczne opowieści z motocyklowych rajdów i zlotów. Nie mam upoważnienia by je powtarzać, aż żal, ale wszystko w klimacie "Klubu dzikich wieprzy" do potęgi. Było miło, naprawdę pogodnie. W scenerii wczesnego czerwca, przy pogodzie co w sam raz. Pięknie się bobusiowa impreza udała.  

Wykpiłam się prezentem rodem z PRL-u, bukiet goździków z biedry i flaszka, powinny być jeszcze rajstopy, ale odpuściłam. Bobuś był zadowolony, stwierdził potrząsając goździkami i flaszką: "to jest prezent, a nie karnet na lodowisko".  

Zrozumiałe, że na działania ściśle ogrodnicze nie mogłam poświęcić tyle czasu ile chciałam. Dodatkowo dwie godziny w plecy z powodu przegapienia busa. Wściekle wyrywałam wybujałe zielsko, fakt, wściekle ale krótko.

Zaledwie część inwentaryzacji pozimowej wykonana. Tak, są straty. Nie wszędzie zajrzałam, ale parę odkryć na plus.

Jeden jedyny mikry ciemny orlik. Ciemnoszafirowy, niespodzianka zupełna, bo takiego wśród wypadłych nie było, były roje ciemnych motyli nad niższą zielenią, bordowe, fioletowe i granatowe,  bardzo wysokie blisko metrowe.  Przegapiłam w ubiegłym roku ich kwitnienie, ale kwitnąć musialy, usuwałam hurtowo nasienniki. Żeby to się dało przewidzieć.... Ocalały maluch śliczny. Różowe teraz pokazują że błędna była moja opinia o nich, że nie rzucają się w oczy. Dwie kępy, jedna już w pełni kwitnienia, druga zaczyna. Ale niższe, bardziej rozpierzchłe. 

Na punkcie orlików zawsze miałam lekkiego fioła, pierwsza roślina posadzona na  odchwaszczonym kawałku to był orlik, miał być taki jak rosły u Pani Pigoniowej. Czyli: wysoki - był, jednobarwny i motyli - był, różowo-kremowy - nie był. Starannie przebierałam wśród odmian na ogrodniczych targach, uparcie dopytując sprzedawcę. I wybrałam jak mi się wydawało dobrze. Targi wiosenne, krótko po nich pierwsza niespodzianka w Bobusiowie, czarny wieloplatkowy i wielkokwiatowy gigant. Stado pierzastych  nocnych tropikalnych motyli, orlik spełniał wszystkie wymagania poza barwą.  To jego potomstwo, bordowe, fioletowe i granatowe, o kwiatach ciut mniejszych od rodzica, uparcie wciskało gdzie mogło swoje kępy, strzeliste i wysokie. Trochę lat musiało upłynąć, bym zaakceptowała tę ciemną urodność, nie miało z nią problemu Dziecko, zakochane natychmiast.  Pierwsza paczuszka nasion to też orliki, pastelowe i dwubarwne,  po nich też nie ma śladu, za to te różowe pierzaste to chyba potomstwo negra i pasteli. Ani mi się śni wycinać nasienniki, szafirowy maluch i  różowe średnie niech się sieją na potęgę. Może kiedyś będę się mogła podzielić, jeśli ktoś oczywiście będzie chciał. Na razie nie ma żadnych młodych niekwitnących orlików, żadnych. Jeżeli drzemią gdzieś w ziemi nasiona, to na razie drzemią.

Prawda, że lekkość i urodność? Ogólnie trzy kępki z około tuzina,  dobrze, że chociaż tyle.. 

Ostróżki. Kępy skarlały, podsypałam co dobrego mogłam, ale raczej nie będzie spektaklu. W ubiegłym roku przegapiłam pierwsze kwitnienie, jesiennego chyba nawet nie było. Nie ma wysiewów, szkoda. 

Dzwonki. Karpackie są, szerokolistne opłakane, ale.... Te kikuty z Bergenii,  posadzone w miejscu gdzie potem kopane doły chłodzące, to chyba one tworzą mały rozpierzchły i krzywy zagajnik, nie tam oczywiście gdzie posadziłam. Psi ogrodnik przesadził po głupiemu,  oby to były one. Oby. 

Pożegnały się bezpowrotnie posłonki i lawendy, za cholerę nie widzę posadzonego białego dyptamu. Posłonki i dyptam na liście zakupów, lawendy nie.  Czaję się przy kanadyjskich floksach na zastępstwo lawend, jak one, te floksy do cholery się rozmnażają? Jak szydlaste? Po kwitnieniu zaryzykuję podział, świetna roślinka, będę chciała dużo i będę chciała się dzielić.   Świetnie powinna wyglądać przy irysach, przy trawkach, perowskii i itp. po za tym ona powtarza kwitnienie późnym latem. I ściema z tą wilgocią, tam gdzie da radę floks szydlasty, da radę i kanadyjski. Tak myślę po ubiegłym lecie, wypalającym co się dało.  Floks się nie dał, będzie zamiast lawendy, proszę państwa, co to w Bobusiowie się nie trzyma.  

Bodziszki. Pożegnana 'Rozanne', były trzy kępki, nie ma żadnej i nie ma nadziei że coś, może gdzieś. Daglezjowe bezimienne źle sobie radzą, tak jak i wspaniały. Wymagają przesadzenia. Szlag trafił pełnika chińskiego. Brak mi tych pomarańczowych plamek, na początku czerwca, przy Bobusiowych imprezach zawsze były. Inne pełniki są takie jakie były, w wypadku jednego jest go chyba mniej niż było.

Ale. Po latach marnienia goryczka trojeściowa pokazuje moc. Duża kępa się robi, i chyba będzie kwietna. Cieniolubom zima posłużyła, tak jak i mokry maj. Solidnie urosła kirengeszoma. Opłakany w ubieglym roku długosz i konwalie też są i nabrały wigoru. Długosz przyszedł jako maciupeństwo, konwalie też wyglądały mikro, a teraz ma się im na życie. Hortensje po raz pierwszy zachowały trochę ubiegłorocznych pędów. 

I największa niespodzianka. Róże. 

Zielone odrosty przy niektórych kikutach róż. Niektórych. Nie chcę się na zapas cieszyć, najbardziej obiecująca zieleń przy kikutach 'Livy Coutyard'. Liva to róża Poulsen'a, teoretycznie pnąca, praktycznie to tylko wysoka. Przy rudych kikutach pojawiła się zieleń młodych odrostów, sporo ich, tydzień temu nie było nic, teraz odbija i to dosyć silnie. Courtyard, to nazwa serii róż "pnących", kwitnących całym krzakiem, u mnie, z racji zarośnięcia stópek róży nie bardzo się to sprawdza. Tak jak nijak mają się kwiaty mojej Livy do fot ofertowych. 

Owszem,  moje cykanki fałszują jej kolor, 

ona jakby ciut bardziej oranżowa, ale jakże daleko jej kolorem i liczebnością kwiatów do fot ofertowych. Żółtego środka na oczy nie widziałam.  Moja liva. Ubiegłoroczna. 

Nie  ruszam na razie rudych kikutów skoro tak. 'Ślicznotka z Koblencji', 'Super Trouper',  'Impala Flower Circus', jedna 'Lavender Flower Circus', one już raczej nie dadzą odrostów, i w wypadku 'Impali' to bardzo dobrze.  Ale inne, w tym  opłakany 'Old  Port" .... Może.

Jak na razie zaczyna złotnica w towarzystwie pomarańczowego maku. Kwitną bliziutko żółte liliowce. Czosnki. Z nimi chyba przesadziłam.

Tyle z soboty, dziś niedziela zmarnowana i przechorowana. Łeb pęka, czego powodem może być może Jacuś, bo przecież nie te dwa drinki. Jacuś i jego udane przedsięwzięcie "pańcia nie śpi, pańcia się bawi w łapanie". Dziś przy próbach drzemki powtórka. Wyciągnięty transporterek  grożący.   Praca czyha, potrzebna przespana noc.

R.R. pisała.