Notatka 298 czekając na gulasz

Pora jeszcze wczesna, a ja zdycham. Ten dzień zdążył całkiem wyczerpać moje siły. 

Gotuje się gulasz, którego muszę pilnować o ile nie chcę się zatruć glutaminianem. Gotuje się obiad. Mam za sobą czwartkową grzybową z torebki, piątkowy żurek z torebki. Nie zniosę po łojcowemu doprawianego gulaszu.  Więc skoro i tak nie mogę się na razie łupnąć spać, to sprawdozdaję. Było tak.

Teleporada była, spóźniona o pół godziny. Przepisany antybiotyk i wizyta na cito  "na żywca". Zwolnienie z datą wsteczną do środy, objawy na tyle nietypowe, że skierowanie na test w gestii lekarza żywcowego. Lekarka inteligentna. Ok. To teraz ta wizyta na żywca do umówienia. 

Dzwonię, Konsultant przekierował  zapotrzebowanie na katowickie placówki, przykazał czekać na telefon, bo zadzwonią, mogą i około północy. Aha. I ja głupia cipa czekałam do północy. Po północy zrobiłam to, co powinnam zrobić od razu, czyli przegląd godzin urzędowania placówek Luxmedu i poszłam spać, uspokojona, że telefon to mi grozi o ósmej, dziewiątej rano. Zgadłam, ósma trzydzieści telefon i miejsca gadka przewstrętna i denerwująca. Że skierowanie na cito, ale oni nie mogą służyć lekarzem na żywca w soboty ani w niedzielę, mam sobie znaleźć lekarza, a oni zwrócą koszty. A w poniedziałek? Pół godziny czekania, gościu gmerał w systemach, jeszcze raz ponowił propozycję do odrzucenia, ale uparłam się i mam wizytę na czternastą trzydzieści, nawet prosty dojazd od dworca. Ufff. Pot z czoła, kamień z serca. W Cz-wie jakaś bzdura ma miejsce, jedynie covidowy szpital i pogotowie, nic innego nie ma. No, laboratoria i prywatne kliniki i przychodnie jak najbardziej, ale nie w sobotę czy niedzielę. Zwrócą. Hmmm. 

Erecepta do realizacji, nie mogę wysłać Łojca, jest fatalny w podawaniu cyferek, a trzeba podać pesel. Ponadto, tak łatwo daje sobie wmówić tak chętnie proponowane w bliskiej aptece zamienniki. Lekarka mówiła o trzech lekach, dwa można kupić bez recepty, cholera wie czy wpisane w receptę.  Witamina C, preparat z cynkiem, woda mineralna, ibuprom, to mi jeszcze potrzebne. Konieczne i inne zakupy, o i ile mam dożyć do poniedziałku. U mnie jest tak, że jeśli chcę owoców i warzyw to muszę je sama kupić i sama przyrządzić. Poproszony o zakup Łojciec w życiu nie kupi, zamiast pomidora przyniesie serdelki, ogórek zastąpi schabowym. Papryka, tu mogę się spodziewać marynowanej lub w proszku. Po czwartkowej prośbie o pomarańcze dostałam syropowy pomarańczopodobny napój. Więc trudno, skoro i tak musiałam wyjść do apteki, to wizyta w Biedronce też może być traktowana jako zakup leków. Poszłam.

Uważam, że byłam bardzo dzielna, choć wolałabym nie być. Trudno było, na błędnik rzeczywiście mi poszło, brali mnie chyba za pijaną, a schody były wyzwaniem. Dałam radę, i jak się cieszę, to chyba cud, futerka zabezpieczone.. Jak dobrze że obkupiłam, szczęśliwy przypadek, bo nie miałam jasnowidzeń. Wody mało, ale to może Łojciec kupi. Cebuli nie ma, ale ona nie jest na indeksie, tak jak i ziemniaki. 

Cykanki zakupów na kobaltowym talerzu zdobią posta.  Talerz na kuchennym stołku. Nie cykane jabłka.

Brokuł też nie cykany,  w garnku już puszcza aromaty, palnik odpalony pod nim  pod ziemniaczkami.  Jeszcze sałatka z papryczkowych pomidorów (Po co mi to dajesz? Nienawidzę! Po czym wszystko zje z kwaśną miną). 

Za moment walę się spać,  gulasz będzie ok.  Reszta też.   

Nara Czytaczu. Przez najbliższe dni zamierzam spać, bolejąc nad utraconymi widokami wczesnej wiosny. Pech. Znowu.