Notatka 424 cykankowo kwietnie, słownie mniej

Serniczki, mazurki, żurki i kulinaria-bachanalia świąteczne. I ja padłam ich ofiarą, miałam sobie zrobić gołąbki, ale żywnościowa paka posobotnia wybiła mi to na razie z głowy. Trzeba ją będzie unicestwić, co budzi moje wątpliwości czy dam radę. 

Teraz temat niejedzeniowy.  Z lekka obrzydliwy, acz uważam konieczny. Część wiosnowania. Absolutnie nieodpowiedni, powinno być wzniośle, rodzinnie i świątecznie, ale tak mi dokopała obawa że opakowanie puści w busie i że nie doniosę słodkich ciężarów, że  musi być opisane. 
Uszy siaty zaczęły się nadrywać, mocowanie uchwytu wiaderka też, stąd lekka panika.

Wczoraj, w sobotę to było. Smrodny bagaż był, szczelnie opakowany i wieziony z mozołem, bo ciężko wyszło. Wiązka bardzo mocno przejrzałych (mówiąc delikatnie) bananów, koński obornik w granulkach, jedno wiadro z odpadkami kompostowymi, dwa solidne pojemniki z kawowymi fusami zmieszanymi ze skorupkami jaj. Oraz wsadem dodatkowym w postaci kilku zbuków, całych jajek co nie przeszły próby wody. Jak dawne czarownice, nie raczyły zatonąć, znaczy winne, przynajmniej nieświeżości. Prawie cały ten bagaż był w razie uszkodzenia opakowań potencjalną bronią biologiczną, nawet kawowe fusy dawały czadu. Jedynie obornik mógłby się wybronić przed zarzutem zapachowego terroryzmu. Granulowany i w folii, ot co. 

I było minowanie tą bronią krzaków róż. Nie dla wszystkich starczyło zgniłych bananków, trzeba będzie akcję wznowić w przyszłą sobotę. Terroryzm ogrodniczy tym razem będzie bardziej widoczny, w dłoni zamierzam dzierżyć widły szerokozębne. Stylisko i część metalowa są na razie bytami oddzielnymi, a ja od późnej jesieni zbieram się by połączyć je w całość. Rzecz wymaga użycia wiertarki i imadła. O ile wiertarka jest, to imadło gdzieś sobie poszło - w kierunku niewiadomym, prawdopodobnie jeszcze za podpuszczeniem Łojca. Dojrzewam do zakupu imadłowego dubla, bez niego nie da rady na przykład doprowadzić do świecznikowej doskonałości prezentowanego kiedyś złomu. Odmawiam wiercenia elementów trzymanych w dłoni, a imadła nie ma i już.

Co do cykanych kwiatów. Niebieskie greckie anemony sadzone były w ubiegłym roku i wywinęły dwa numery. Bo w zamierzeniu po pierwsze miały być nie niebieskie, a przynajmniej nie tylko niebieskie. Opakowania zakupionych w Lidlu bulwek prezentowały kwiaty w kilku odcieniach różu, i w tym różu może jeden biały i jeden niebieski. A tu niespodzianka pierwsza, prawie wszystkie niebieskie, kilka białych, różowych niet.  Druga niespodzianka-numer to to, że sadziłam je w linii, by z kwiatów w jednakowym odcieniu potworzyć większe kępy, takie dość duże plamy koloru. Zonk, one wcale nie rosną tak jak sadziłam, prosta linia nie jest prosta, parę kępek rośnie z metr od linii. Co się stało? Podejrzewam atak i własne plany ogrodowe gryzoni drążących tunele na cienistej rabacie.    A białe trzy lata temu sadzone też w tym roku dziwne. Gdzieniegdzie zanikły. Dlaczego????!!!!! 

Czyżby chciały bananka?

Pisała R.R, raportując o ogrodowej części Bobusiowej soboty.