Notatka 275 Herbatka u czarodzieja Pottera. Mitchell Grafton

Realizm magiczny ma długie łapska.  Albo też moje oczy z automatu wyłapują ulubiony nurt w sztuce. Wyłapały te moje oczęta pewnego pana, któremu należy się uwaga szczególna.  Niby bardzo nie lubię jak sztuka mnie straszy (gdybym lubiła, to  recenzowałabym horrory), ale czasem wpada w oczy ktoś, kto mimo upodobania do rzeczy ciut strasznych bawi i dziwi. Oraz zachwyca. 

Mitchell Grafton.  Garncarz, ceramik. I nic więcej nie wiem, aaaa nie. Wiem. Mieszka w Luizjanie. Brak szczegółowych wieści o artyście, choć z twarzoka wiem, że uważa Luizjanę za miejsce pochodzenia Szalonego Kapelusznika. Zaczęty i porzucony blog, oszczędny instagram. Twarzok jest, a jakże, też oszczędny, choć za jego pomocą sprzedaje dzieła. Prawdopodobnie woli gościu po prostu lepić niż bawić się w netowe życie. Nie jest to jednak żaden pryk, foty na Instagramie pokazują gościa na oko czterdziestoletniego, a sądząc po dziełach rąk i umysłu ciągle jeszcze dzieciucha zafascynowanego światem żołnierzyków, morskich i nie morskich stworzeń. Alicja w krainie czarów, księga dżungli, opowieści o piratach, baśnie, jakieś militarne komiksy z lektur zaliczonych... Ciągle coś z dzieciucha podkładającego żaby i ropuchy w pościel nielubianego wuja. Lub ciotki. Odpoczynek po napuszeństwach i nadęciach, a jednak kawał dobrej sztuki i solidnego rzemiosła.

Czarodziej Potter, czyli garncarz zaprasza na herbatkę.  Idziemy?

I jeden z najświeższych imbryków. Aukcja jeszcze trwa. Psiurek, który doskakuje ze złymi zamiarami do artysty, trzymany kijkiem na odległość od nogawek.

No cóż, jak to u czarodzieja, niektóre z imbryków rzeczywiście użytkowe, inne przy próbach użycia gryzą Mugoli w nos. 

To jeszcze popatrzmy, już po herbatce, co tam ciekawego.

"Potrzebne jak rybie rower", a tu proszę, rybę rower cieszy.  Pokrewną duszę czuję.

Te rybska mnie zachwycają, choć cieszę się że je widzę na zdjęciach zatrzymane w przedmiotach użytkowych, a nie na przykład w wannie, podczas kąpieli. 

Niewielki ułamek bogactwa znajdującego się w necie pokazuję. Jest co oglądać. Kufle, wazony, flakony, rzeczy użytkowe i mające pozór użytkowych.  Jak można rozbić taką skarbonkę??!!

Ale talerz ze żmiją, murowane że bym upuściła!!! Co do talerza z żabą jak żywą, to na pewno nie.  Talerze z ośćmi i motylami, no sama nie wiem. Takie dziwne rzeczy też czarodziej robi.

Na szczęście czarodziej Potter Mitchell Grafton ciągle lepi. W glinie.

Pobuszować po necie radzę. Natrafiałam na te gliniaczki-rzeźbiaczki dość często, na tyle często, by się zainteresować. Niezwykłe są,  dobrze wiedzieć, że komuś z lekka bajkowo i niepoważnie chodzą rączki przy tworzeniu.

Nie, nie zapomniałam o Walentynkach. Ostatnio cóś raczej się stykam z Walniętynkami. Straszna opowieść kumpla o czasach gdy szczęśliwie rozwiedziona żona na wieść o wzbogaceniu rozwiedzionego męża podjęła próby odzyskania uczuć byłego. Śmiesznie makabryczne próby, i uświadamiające że miłość bywa porąbana (zwłaszcza miłość do pieniędzy). Kolega śmiał się ze mną, ale ileż to lat upłynęło zanim mógł opowiadać bez dreszczu. Bez miłości żyć trudno, ale z nią też nie ma łatwo. Wymagającą jest, o czym muzyka. I potrafi być wredna, o czym też muzyka. Jedna zamieszczona powtórnie, ale... Ewa Cichocka zasługuje na wielokrotne wysłuchanie. Słuchanie po przełączeniu.

*

A może powinnam wstawić Bebłacza.....

*

R.R.pisała.