Notatka 373 jeszcze i to.

Jeszcze się da zobaczyć Dzikie Pola i przy powrocie i przy wyjeździe. Rano bardzo mroczne ale widoczne, czerń nocy z tych wybrakowanych, przy powrocie jasno ale światła się palą w nielicznych i dalekich zabudowaniach, ciemny dzień trwać będzie z godzinę, może dwie. Melancholią zawiewa, zimnem i wilgocią. Nie ma złudzeń, idzie ta karwa zima. Będzie ciemno, zimno.  

Dobrze że mam futra.

Bez własnego futra, pięknie mruczącego i miauczącego (czasem wręcz drącego pyszczek) nie da się zimy przeżyć.

A tu wieści od Kocurka dopadły mnie dzisiaj i przymroziły zimowo, Jaguś Rudzielec pochorował się.  Dobrze to nie wygląda, zwierzaczki z takich poważnych zapaści wychodzą, ale to nie takie hop siup,  przeczołga choróbsko oboje, Rudego i pańciujacą Kocurro i na dodatek całą rodzinę.  Już czołga. Nigdy nie byłam kotem, ale jako ludź napiszę że ciężko znieść taki stan futerka - rozrywa serce, daje po łbie pod każdym względem. A tu trzeba trzymać fason, by kochajacemu nas stworkowi nie dowalać, bo przecież odbierają nasze emocje i uczucia jak radar, o ile kochają i chcą odbierać.  W słabości i chorobie odbierają jednak jak jasna cholera. 

Więc Czytaczu dobre myśli wzmacniające Rudego, fluidy i fale, co tam masz w zanadrzu. Potrzebne i Rudemu i rudej Kocurro. 

Finansowo też daje popalić, takie jazdy wszechstronnie walące. By nie brakło Jagusiowi - Rudemu na lecznicze  kroplówki, zastrzyki - będzie link. Cholera, on jest jednym z piekarskiego tuzina (trzynaście sztuk, bułek na ogół), w piekarskim tuzinie oprócz kotusi przepuszczających kasę od paszczy do kuwety w trybie normalnym, są i takie bułeczki co wymagają dodatkowych nakładów. Nieustająco,  więc link.

Rudy z piekarskiego tuzina 

Fluidy też proszę. Tak, one skuteczne. 

Pisałam po powrocie do domu, opędzając się od własnych zdrowych i stęsknionych futer, zmarznięta i otumaniona krajobrazem bardzo, bardzo smętnym. Żadnych kolorowych liścianych i kwietnych feerii, nawet nawłocie dziś smętne . Słońce świeciło wstydliwie zza szarych woali, a jak na błękicie to szarawym. A przecie nie padało. Mżyć mżyło, rozmywając smętności po całości. Śmieszne zdanie opisujące nieśmieszne zjawisko. Tak właśnie było.

Jedyny kolorowy akcent to ten z Daglezji, wizyta krótka i mało udana, tyle tylko że parę kolorowych plam w oku i na cykankach zostało. Alllle to nie dziś. Dziś biel piękna, w niczym nie podobna do zimowej, tak szybko uszarganej. Niemniej przypomina, że są i inne biele. Piękne krótko, szarzejące obrzydliwie . Niemiłe i koniecznie wymagające w domu futer. Jedno, małe i wymagające kolegi tu.

Malutka Dusia na obszernym tle

Tam też .. ach. 

Zapytasz może Czytaczu dlaczego mieć futra, skoro z nimi wiąże się zawsze ryzyko rozerwanego serca. Odpowiedź jedna. W szczęściu czy nieszczęściu chronią i impregnują  całe czy rozerwane serce przed brudnym zimowym lodem. Obojętności.  Więc mieć koniecznie, na dobre i na złe. Dobrego jednak zawsze więcej, choć  zawsze wydaje się, że go za mało. 

Na koniec najpiękniejsza spotkana biel, nieznana mi. Trzmielina? Drobny ostrokrzew? Co rodzi owocki jak białe perły i tak wygląda? Może wiesz Czytaczu?

Pisała R.R.

Ps. 21.09.2021.

Dramatyczna walka  Kocurka o Rudego trwa. Fluidy i nie tylko potrzebne......... 

Są duże szanse na wygraną, Rudy jest kotkiem kochanym, takim łatwiej, za to z chorującym kochanym o wiele trudniej.

Dusia znalazła dom, Tusio za bramą. O Psowych futerkach wiem z podglądactwa. Niechlubnego, a może i chlubnego.....

O roli kota w świecie śpiewa Mela Koteluk, skutecznie przełamując smętki. No. Prawie skutecznie. 

Eeee,  w świetle dopisku to sama nie wiem, co ta niemożliwa do zaśpiewania z Melą rzecz robi. Wstrząsająca piosneczka, takie było me zdanie i nadal jest.

⭐

⭐