Notatka 374 kolory na wzmocnienie.

Święto Holi powinno być w czas szarości i ciemności.  Kaprawości.

Takiej to pory jeszcze nie ma na zewnątrz. Na dworze co prawda szarawo i zimnawo, wilgocią jedzie, ale kolorowe plamy jeszcze widać. Wszędzie. Czy to miasto, czy spłowiałe łąki i ciągle zielone lasy, czy ogród.

Dla mnie mało. Szarości za dużo, ona spotykanym kolorom ujmuje jaskrawości.  To nie czas u mnie na subtelne i spłowiałe niuanse kolorystyczne. Tak, ja z tych, co to ich do furii estetycznej doprowadza różowy papier toaletowy, żrący się przeraźliwie z resztą łazienki. Co drażnić ich potrafią mało subtelne zestawienia kolorów. Ale nie teraz, teraz to ognia mi trzeba, bo coś serce zszarzałe, zmarznięte strachem,  a ten z kuchenki i świec jednak mało energetyczny. Powodów jest parę że potrzebuję doładowania. Futerka robią co mogą,  pomagają bardzo, nie mogę jednak ich zamęczyć. 

Bo wobec natarcia wieści choćby o trwającej walce o Rudego u Kocurro, ja kibic potrzebuję rac, flag, tiutni i wyjców wydających dźwięki zagrzewające. Bo kibicuję gorąco nie tylko Kocurkowi i Rudemu, zużycie energii jest. Ja-zmagacz z życiem własnym też potrzebuję, bo wyraźnie nie wyrabiam.

Czasu mi brak, sił też, o kasie nie wspomnę. Dodatkowo przydałby się zapasowy mózg, bo ten jeden coś zmęczony, ze trzy pary dodatkowych rączek i z jedna nóżek, oczka, uszka, ząbki i kręgosłup wymienny i jeszcze może....  Aaa. Serce zamienne koniecznie. Jedno boli, odstawiłabym, niech się wyboli.

Ciekawe, jak bym to składowała by było do użycia w nagłej potrzebie. Takiej jak teraz. 

Więc takie erzatze energii, by to co mamy starczyło przy doładowaniu... Tak popularne mandale mające nieść energię, szczęście, zdrowie, inteligencję i inne pożądane cechy. Tak pożądąne, że ich tworzeniem zajmują się wyspecjalizowane warsztaty i firmy malujące, haftujace, układające ze szkieł i kamieni, pokrywające barwnymi emaliami pracowicie poryty metal. Nazwy mają cudne, mandala zdrowia, szczęścia,  ogólnie koncert życzeń w nazwach, same też cudne. 

Ale.  

Nie dorównują w urodzie tym malowanym sypanymi proszkami, układanym z kwiatów w swej ojczyźnie. Tybecie, Nepalu, Indiach. One z założenia są proszalną i dziękczynną modlitwą co ją niesie do wszechświata rozwiewający je wiatr. Wysyłaną. Ulotną. Nie mieści się nam w głowach, tyle trudu w stworzenie kolorowego cudu i wiaterek?  Lub ogień. Ano.  Więc zatrzymujemy na stałe przy sobie, modlitwy co nigdy nie ulecą z wiatrem. Nam poprawiają samopoczucie, samym energetycznym zestawieniem barw, malowane jednak w nurcie New Age, a jeszcze te nazwy też New Age. Więc kupujemy. Niektórzy tworzą amatorsko, dorabiając się przy okazji (oprócz pogorszenia wzroku oczywiście) cierpliwości, precyzji, umiejętności skupienia się, coraz pewniejszej ręki.  Oraz umiejętności wyciszenia się. I zostaje niebanalna, własna urodność.

Znaczeń i tłumaczeń czym jest mandala jest więcej. Tak, te sypane grupowo przez mnichów, ogromne, złożone i ulotne są modlitwą, usypywane w imieniu wiernych. Sypane przez pojedyńczego ludzia odbiciem jego podswiadomości ujętym w geometrycznie uporządkowane kolory. Czy pojedynczy ludź też może sam wysłać sypaną mandalową modlitwę to nie wiem. Może może. Na pewno służą jako narzędzie terapeutyczne do wyrzucania emocji, mogą leczyć.  Takie też się niszczy, tym razem bez wiatru, by zniszczyć złe emocje zaklęte w dzieło. 

Na marginesie zaznaczę, że skoro są modlitwą, to krew w żyłach z lekka tężeje, że mogą być modlitwy do np. Kali. Nie do wykluczenia, ludzkość tak ma, obok błagań o szczęście i zdrowie życzenia złe o szlag co ma trafić sąsiada.  Wracamy. Ja nie z tych co do Kali, mam nadzieję, że Ty też nie do Kali Czytaczu.

Tworzone w niewielkich grupkach integrują lepiej niż spotkania aranżowane w korporacjach, możliwe że i tam zaczną sięgać do mandali. Znaczenie kolorów i wzorów, sens ich tworzenia w aspekcie religijnym, filozoficznym, społecznym, psychologicznym,  leczniczym i ogólnie kulturowym dorobiły się grubaśnych bibliotek we wszystkich językach świata. 

Ja jednak barbarzyńsko chłonę tylko kolory, to one mi dziś potrzebne. Owszem, doceniam aleee. 

Spotkane kolory w Lookah, zestawienia mniej subtelne, ostrzejsze, nie do pojęcia pracowicie wyszywane drobniutkimi krzyżykami. Na powłoczkach poduszkowych w sklepie orientalnym o nazwie już wymienionej. Takie. 

Cena studzi, choć jak za pracę włożoną w wyszycie żałosna. No ale ja niebogaty centuś jestem. Więc se tylko popatrzę.

Nie podejmuję się wytworzenia czegoś takiego własnoręcznie. Krzyżyki 1,5x1,5mm te droższe, 2x2mm te tańsze. Są też takie ściśle zapełnione haftem płaskim, to można maszynowo.  

I co? Dawka chaotycznej terapii kolorami wchłonięta? Może jeszcze dla utrwalenia.

Te ostatnie dwie są mandalami "prawdziwie i jedyne słusznymi" przedstawicielami tysięcy starych tybetańskich wzorów. Chyba tylko te...  Reszta, to wybacz Czytaczu, podpinanie się pod mandale profanów, wariacje na temat bez zrozumienia pierwotnego znaczenia. Są na przykład mandale-łapacze snów, mieszające tradycje bardzo różne. Sedes w mandale, to już zgroza. A w poście biorą udział tkaniny, metale, szkło i ceramika, drewno, obrazy i grafiki. Jest narzuta i łazienkowy dywanik, guzik i witraż do zawieszenia w oknie...

Przewrotnie, zgryźliwie i wrednie stwierdzam, że trochę w tym temacie jesteśmy podobni do New Age-owskiego  gościa tatuujacego sobie chińskie "znaki mocy", które okazują się oznaczać kurczaka po syczuańsku, lub kaczkę w ostrym sosie.  

Nie zmienia to jednak faktu, że tak, mandale mają na nas wpływ, nie byłoby ich tyle, nie powstałyby biblioteki, ogromny rynek warsztatów tworzenia i wytwórni komercyjnych gdyby nie działały. Samymi kolorami już działają, co przecież mają na nas udowodniony wpływ. Są piękne, to też działa. 

Pisała nienasycona R.R.