Notatka 441 pieskowe filmiki

Bo lubię. Do czasu posiadania futerek kocich (kwestia kto kogo ma, one uważają że one mnie) psy reagowały na moją osobę entuzjastycznie. Czasem w sposób dramatyczny, wręcz grozę budzący. W sąsiedztwie, konkretnie to w klatce obok, lata całe mieszkała mama z niewidomym synem. Syn w pełni w warunkach domowych samodzielny, i to on był głową minirodziny, zarabiając niezłą kasę jako masażysta i opiekując się mamą. Ale jednak potrzebował na ulicy wsparcia. Ajaks, przemiły owczarek niemiecki robił za to wsparcie, wywiązując się z obowiązków entuzjastycznie. I mnie też kochał entuzjastycznie co powodowało, że potrafił wciągnąć swojego pana na czerwonym świetle między jadące samochody. W poprzek jezdni, takim ostrym skosem, bo zobaczył mnie na przystanku. No włos się jeży. Przed przemiłym psem wiałam, chowałam się na ulicy za słupy, kucałam za koszami na śmieci, gorączkowo wysyłając błagania do nieba by nie wywinął jakiegoś numeru. Czasem się udawało. Gdy się nie udawało to były próby zalizania mnie na śmierć, oraz wykręcanie z groźbą złamania pańskiej ręki trzymającej uprząż. Bo zawsze kończyło się to padem na plecy i wystawianiem brzuszydełka do głaskania. A potem rozpacz rozstania. Myślę że widziałby mnie może nie w roli pańci, ale ukochanej maskotki. Takiej baaardzo ukochanej. Kiedy się wyprowadzili, zniknęli mi z życia całkiem. Z żalem, ale jednak odetchnęłam. Psy przewijały się przez całe moje życie, moja własna sunia była cudem świata. I to był inny jednak rodzaj pańciowania. 

Jeszcze pewnie będzie o pieskach, są ważne.

Filmiki głównie psie, a u góry foto zwierzaczka - wypisz wymaluj Ajaksik.. 

Pisała i wlepiała R.R.