Notatka 320 leniwa niedziela

Bardzo leniwa. Wczoraj i przedwczoraj trzeba odleżeć.  Zimno, do spacerów zachęca słońce, ale nie do długich. Trzeba wyjść na trochę, bo do świata na zewnątrz trzeba przywyknąć. Wyleżane w stopniu wystarczającym, pionowa pozycja ciała znów fajna.  

Wyjdę, oczywiście. Jeszcze będzie jasno, więc może coś zcykam.

Tylko najpierw koniecznie o alercie u Kocurro. Dobrze, że tym razem to nie zdrowie futerek powodem. Powodem konieczność zaopatrzenia ich w żarcie, by nadal były zdrowe i syte. Cholerna pandemia tu dała efekt obcięcia wypłaty, i finanse co się dopinały, właśnie przestały się dopinać. Kocurro nie prosi bez powodu, i na pewno nie dla kaprysu. To nie zbiórka na wyjazd do Zakopca. Te finansowe zawirowania,  to ryzyko obecnych czasów, co każdemu grożą, tfu, tfu, tfu, przez lewe ramię przepluć. 

W gromadzie siła, grosz do grosza, i futerka będą miały co jeść.  W tym momencie z lekka żałuję, żem nie fejsowa, nie instagramowa. Może byłaby większa moc.

No, wychodzę. Będę straszyć. Uuuu.

Po powrocie uzupelnię wpis.

No przecież nie uzupełniać, a poprawić, zaleganie szkodzi na pisanie. Jako tako poprawione, jeszcze troszkę cykanek. Księżyce. Ostatni z pod domu. Powrot już autobusem. 

Zachodnie nieba.

Pomiędzy.

Pisała R.R.