Notatka 317 potencjalny pokemon

 Są. Te dziwne uciechy. 

Przelałam wczoraj kasę do firmy pogrzebowej. Błąd. Należało pobrać z banku i z żywą gotówką iść do nich, żrąc się o wszystko. Może by się to skończyło tym, że oberwałabym morderczy  cios w łeb (w końcu przyzwyczajeni do trupów), a może i tym że wyjaśniliby parę kwestii. A tak, to mam uczucie bycia wycyckaną. Oszukaną. Zrobioną w bambuko.  Nauczka raczej już nie dla mnie, i mam nadzieję, że dla nikogo. Nikomu nie życzę. Ale uniwersalny sens taki. O ile kogoś dobrze nie znasz, nie powierzaj żadnych spraw obcym rękom. Nie było wyjścia, powierzyłam. I mam. 

Żadnych. Spraw. Obcym. Nigdy.

Ależ dzień dobry. Proszę, oto komplet dokumentów, tu sprawne tasowanie papierów. Nie, nie wydajemy faktur innych niż na kwotę łączną.  Urna zapakowana z zabezpieczeniem (pudło, styropianowe narożniki i wkładki wewnątrz). Czy da pani radę? Nie mieści się do torby? Może zdejmiemy zabezpieczenia? Nie? To przyniosę może reklamówkę, czy taka może być?  Dziękuję, do widzenia. 

No i wyszłam, z lekka się uginając pod ciężarem niezbyt lekkiego pudła.  Autobus. Sprawunki. W domu zajrzenie delikatne do pudła i potem już jazda w szoku.

Pisałam o urnie. Że koszmary na fotach przysyłają, że wybralam z katalogu brzydką ale skromną. Drewnianą. Nie mieli już dokładnie takiej jak na stronie, fason ciut inny w mahoniowym odcieniu. Zgodziłam się na mahoń. A powinno mi dać do myślenia, że rozmawia ze mną facet. I że pół godziny po tej rozmowie telefon od kobiety upewniajacy się czy na pewno ta. Ze mnie wyszło: "Drewniana, mahoń, bo brązu i czerni już nie macie, skromna". Od niej:  "Drewniana, jasny mahoń, taka jakby złocista", a ja głupia przytaknęłam, że może być. W domu szok. Ona żółta jak Pikachu.

I co tu zrobić? Moje słowa przeciw słowom firmy. Nie nagrywałam rozmowy. Wepchnęli mi tą, której nie chciałam, choć na przysłanej focie przydymiona. Brzydka na przysłanej focie, w rzeczywistości ładna, może nawet piękna. Ale i tak, musiałabym na głowę upaść, żeby ją wybrać. Awantura telefoniczna, bezskuteczna, ze strony firmy z grzeczną odpowiedzią o sensie "pocałuj nas babo w dupę". 

Ta urna absolutnie nieodpowiednia. Dodać rumieńczyki, oczka, kropkę noska, kreskę usteczek i uproszczona wersja gościa poniżej.  Z uszkami co je można narysować na "pleckach".  

No trudno. Nie będę przemalowywać ani na pokemona, ani na bardziej odpowiedni kolor. Mam za sobą emocjonalne padnięcie zakończone ekspresowym położeniem się do wyra i trzygodzinnym odespaniem. Rodzinie wytłumaczę. Może zrozumieją, jak nie to powiem, że zawsze zostaje słoik po śledziach. 

Pisała rozśmieszona i załamana R.R.

Ps. Spotkany kolega w Biedronce. Na tyle charakterystyczny, że maseczka go nie ukryła. Uzgadnianie i wyjaśnianie aktualiów, i muszę odszczekać zarzuty o wycyckaniu.  Po prostu drogo jest, kolega żegnał mamę, zlecając dokładnie te same czynności innej firmie. On też z musu, ale nie covidowego.  Zapłaciłam podobną kwotę, no mniej o dwie stówy. 

HAU-HAU-HAU odszczekuję wycyckanie.