Notatka 301 zajęcia zaniechane

Teoretycznie najlepszy czas na dłubanie. Teoretycznie.  Tyle tego. 

Sklejka z tapczanu, tak dobrze służąca mojemu spaniu powinna zgodnie z przeznaczeniem stać się podobraziem. Tak długo już za mną chodzi planowana kiedyś tam marina/plażina. Chodzi i wychodzi, tyle że zdaje się jeszcze nie dziś i nie jutro.

Dwie makatki powinny stać się jedną torbą. Wystarczyło by z dwie-trzy godziny szycia.

Pastelowy materiał w pasy do przecięcia i obszycia . 

Bransoletki Basi, dwie przesnute na nowo, czekają na swoją trzecią koleżankę. Ja je swego czasu kombinowałam, cieszyły Basię dość długo, do czasu aż bardzo małoletnia wnusia zaczęła je przemocą zakładać, naciągając je aż pod paszkę. 

To samo z ozdóbkami M. No dobra, koniec z literką M. 

Marzenka, moja klnąca gorzej niż stado szewców koleżanka pracowa, też mi zalega jej torebka z koralikami do opanowania. Korale na szyję, bransoletka jedna i druga.

Spodnie do podszycia. 

Tusze bym wypróbowała. 

A to tak na szybciutko, pierwsze z brzegu. 

Nie można schylać łba, to podstawowy problem. Wszystko ok, jak głowa prosto, saturacja spada w momencie przy minimalnym pochyleniu. Czuję to i bez pulsyksometru, a on wypłaszcza i zaniża parametry niebezpiecznie blisko wartości granicznych. Szybciutko. 

Więc w górę łeb. Innym razem podziałasz, innym razem porysujesz, pomalujesz, poczytasz i jeszcze ze sto zajęć odwalisz spod znaku "porobisz".  

R.R. pisała. Materiał, co jeszcze nie ma przeznaczenia zdobi posta o czynnościach zaniechanych.